افسانه ئو – تئی

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت همه ی خواننده های وب 

-امیدوارم که از مطالبی که در وب قرار میدم راضی باشید و حتی تونسته باشم در ارتقا دادن به سطح اگاهی و اطلاعات شما کمکی کرده باشم .

زیاد حرف نمیزنم و به موضوع اصلی می پردازم ... موضوعی که میخوام در موردش توضیح بدم مربوط به افسانه های عامیانه ژاپنی هستش ،افسانه هایی که هنوزم که هنوزه دست به دست میشود ...افسانه هایی که حتی ممکن است شما فیلم و یا سریال ان را دیده باشید پس برای همین من یکسری از معروف ترین داستان هارو برای شما پیدا کردم و امیدوارم که از این داستانهای هر چند کوتاه لذت ببرید 

نویسنده : سیده فاطمه طباطبایی

نویسنده اصلی : ژولیت پیگوت

مترجم : باجلان فرخی

افسانه ئو – تئی

در افسانه ای از افسانه های هرن سخن از دختری به نام ئو – تئی  است که پس از مرگ دیگر بار زاده می شود: ئو – تئی دختری هیجده ساله و نامزد او جوانی نوزده ساله بود که از طریق پدر و مادر و با روش سنتی به یکدیگر معرفی شدند و یکدیگر را بسیار دوست می داشتند. ئو – تئی که دختری زیبا و ظریف بود بیمار شد و درمان و دارو نیز نتوانست او را نجات دهد. شبی که فردای آن ئو – تئی مرد و نامزد خود را تنها نهاد نامزد خود را گفت اگر منتظر بماند دیگر بار با تنی توانا نزد او باز می گردد. ئو – تئی مرد و پسر غمگین نامه ای به نامزد مرده خویش نوشت و نامه را در گور ئو – تئی نهاد. جوان در نامه خود نوشته بود دوستت دارم و برای ازدواج کردن با تو منتظر می مانم.
چند سال بعد از مرگ ئو – تئی جوان به اصرار پدر و مادر ازدواج کرد و از زن خود صاحب فرزندی زیبا شد. چندی از این ماجرا نگذشته بود که پدر و مادر این جوان و زن و فرزند او مردند و او را تنها نهادند. مرد تنها برای رهایی از غم تنهایی بار سفر بست و از شهر خود کوچ کرد و رفت. شامگاهی جوان می رفت و به نخستین عشق خویش ئو – تئی می اندیشید که به کاروانسرایی دور افتاده رسید و شب را در آن جا ماندگار شد. صاحب کاروانسرا دختری رعنا و زیبا داشت که ئو – تئی نام داشت و شگفت انگیز شبیه ئو – تئی مرده بود. جوان به یاد نخستین عشق شیدای ئو – تئی دوم، که صدای او نیز شبیه صدای معشوق مرده او بود، شد و او را از پدر خواستگاری کرد و آن دو زن و شوهر شدند. چندی بعد جوان نامه ای را که در گور ئو – تئی نهاده بود نزد ئو – تئی دیگر بار زاده شده بازیافت. ئو – تئی از زندگی گذشته خود چیزی نمی دانست و همه چیز را فراموش کرده بود.